Τα σπίτια «ανοιχτές παλάμες» στην Ιαπωνία

Τα Ιστορικά Χωριά των Περιοχών Σιρακάουα-Γκο και Γκοκαγιάμα βρίσκονται στην κοιλάδα του ποταμού Σογκάουα, στην κεντρική Ιαπωνία και είναι γνωστά για την πρωτότυπη αρχιτεκτονική των σπιτιών τους.

Όλα τα σπίτια είναι κατασκευασμένα σύμφωνα με τη παραδοσιακή αγροτική αρχιτεκτονική γκάσσο-ζουκούρι που σημαίνει «ενωμένες παλάμες» και προέρχεται από την υψηλή κλίση που έχουν τα δυο μισά της στέγης των κτιρίων. Αυτός ο τρόπος κατασκευής χαρίζει εξαιρετική αντοχή και σε συνδυασμό με τις ιδιότητες της αχυροσκεπής, από την οποία αποτελείται η στέγη, επιτρέπει στα σπίτια να αντέχουν το βάρος και την υγρασία του άφθονου χιονιού και της βροχής που χαρακτηρίζουν την περιοχή.

Τα σπίτια είναι μεγάλα, με τρεις έως τέσσερις ορόφους κάτω από τη στέγη που φτάνει χαμηλά, σε μικρή απόσταση από το έδαφος, και παραδοσιακά φιλοξενούσαν πολλά μέλη της ίδιας οικογένειας, αλλά αποτελούσαν και λειτουργικούς χώρους για μια σειρά από τεχνικές και αγροτικές δραστηριότητες.

Τα επάνω πατώματα των σπιτιών συχνά χρησιμοποιούνταν για την εκτροφή μεταξοσκωλήκων, ενώ τα επίπεδα κάτω από τον πρώτο όροφο χρησίμευαν για την παραγωγή νίτρου, ενός από τα δυο απαραίτητα συστατικά για την παραγωγή πυρίτιδας. Το κατοικήσιμο επίπεδο του σπιτιού ήταν μεικτό, αποτελούμενο από ένα χωμάτινο επίπεδο δίπλα σε ένα ανυψωμένο ξύλινο επίπεδο όπου βρίσκονταν τα υπνοδωμάτια και άλλοι χώροι διαβίωσης. Στο κέντρο του σπιτιού υπήρχε εστία χωρίς καμινάδα, καθώς ο καπνός αφηνόταν να ανέβει ως τη στέγη και να διαλυθεί εκεί.

Το 1995, τα χωριά των δυο περιοχών χαρακτηρίστηκαν από την ΟΥΝΕΣΚΟ Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς ως δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής τέλεια εναρμονισμένης με το περιβάλλον και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, αλλά και μορφής κατοικίας που προσαρμόστηκε με επιτυχία στις αλλαγές που έλαβαν χώρα στην Ιαπωνία από το 1945 και έπειτα.